okt. 2020 – En dan ineens is “katholiek” twee keer in dezelfde week nieuws. De Radboud Universiteit en het Radboudumc verliezen het predicaat katholiek en de Paus bepleit geregistreerd partnerschap voor homoseksuele partners. De samenloop tussen beide berichten is toeval. In beide gevallen vraag je je echter af wat je ervan moet vinden. Het heeft veruit meer aspecten dan in een korte reflectie op een website een plekje kunnen krijgen.
Het verliezen van het (kerkrechtelijk bepaalde) predicaat katholiek na een lange voorgeschiedenis door Radboud Universiteit en medisch centrum klinkt vooralsnog als een strijd met alleen verliezers. Een verwijdering tussen academie en bisschoppenconferentie en daarmee op formeel niveau tussen academie en kerk. Een spannende relatie waarvan ik mij afvraag of een brug niet verkieselijker zou zijn geweest dan een breuk. En of die brug echt onmogelijk is? Want nu is helaas een belangrijke verbinding verbroken. Maar ‘it takes two to tango’. Toch: in de aankondiging van de film “Francesco”, waarin de Paus zijn uitspraak over homoseksuele partners volgens de berichtgeving daarover doet, staat een tweet van de paus afgebeeld die begint met “I invite you not to build walls but bridges (…)”. Een pontifex is naar de letter ook een bruggenbouwer. De uitspraak over het geregistreerd partnerschap zou ik willen zien als hoopgevend voor (een begin van) inclusiviteit.
Twee berichten dus waarvan één een deur lijkt te sluiten en één een deur zeer voorzichtig en op afstand (immers geregistreerd partnerschap betreft het wereldlijke domein) lijkt te openen. Katholiek zijn betekent voor mij onder meer altijd hoop houden. Ik blijf dus hopen ook op een constructieve en wederzijds verrijkende relatie tussen academie en kerk. Beide hebben zoveel te bieden dat dat, met respect voor de wederzijdse opdracht en verantwoordelijkheden, niet onmogelijk zou moeten zijn.